Po co stawiać dziecku granice?

Jeśli jesteś rodzicem, pewnie przynajmniej raz zastanowiłeś się nad tym, w jaki sposób najlepiej nauczyć swoje dziecko dokonywanie dobrych wyborów. Nie jest to przecież tak proste, jak mogłoby się wydawać, prawda? Oczywiście, że chcesz dla swojego dziecka wszystkiego, co najlepsze – chcesz, żeby było bezpieczne, chcesz, żeby nie zrobiło sobie krzywdy. Gdy więc słyszysz płacz swojej pociechy, biegniesz sprawdzić, co się dzieje – być może nawet interweniujesz. Podnosisz, przytulasz, uspokajasz. Często jednak płacz dziecka może zostać źle zinterpretowany – jako mylny sygnał, że dziecku dzieje się krzywda. Niektórzy rodzice natychmiast ulegają więc dziecku, by przestało płakać, a w rzeczywistości dziecku nie dzieje się nic złego. Płacz okazuje się po prostu środkiem do zwrócenia na siebie uwagi.

W jaki sposób i kiedy stawiać więc granice, by zapewnić dziecku dobry rozwój?

Dobrze, kiedy dziecko już od najmłodszych lat zdaje sobie sprawę z tego, co mu wolno, a czego robić nie może. Twoja pociecha powinna wiedzieć, że obowiązują pewne zasady, których należy przestrzegać – nie dlatego, że jest to jakieś widzimisię rodzica, ale dlatego, że są one niezbędne do prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie i zapewniają bezpieczeństwo. Pomóc dziecku w poznawaniu i ustalaniu granic możemy my – rodzice. Pamiętajmy jednak, że naszą rolą jest prowadzenie, asystowanie dzieci, a nie wyręczanie ich w różnych sprawach życia.

Co daje dziecku wyznaczenie granic?

Granice dają poczucie bezpieczeństwa i stabilności. Nie są i nie powinny być postrzegane jako zwykły nakaz lub zakaz.
Zasady uczą życia w społeczeństwie – przestrzeganie tych, które obowiązują na świecie jest kluczowe do dobrej asymilacji.
Określają jakie zachowania są akceptowane w danym momencie. Pozwalają lepiej zrozumieć otaczający dziecko świat.
Pomagają budować zdrowie relacje, oparte na szacunku do drugiego człowieka.
Pomagają odkrywać świat – pokazują co wolno, a czego nie oraz to, jakie są konsekwencje nieprzestrzegania granic.
Wspomagają rozwój – rozszerzając się wraz z wiekiem dziecka uczą je odpowiedzialności.

Dobrze jest zapamiętać, że wyznaczając jakieś granice, egzekwować powinni je wszyscy członkowie rodziny – zachowanie zbliżonych zasad wychowania ze strony obojga rodziców ochroni dziecko przed dysonansem poznawczym i nie pozwoli mu na skojarzenie któregoś z nich z zakazami. Rozbieżność w stawianiu i egzekwowaniu granic może być skutkiem nie tylko buntu dziecka, ale także utrudni mu zrozumienie funkcjonujących zasad.
Pamiętaj, Rodzicu – wychowuj odpowiedzialnie!